بررسی تأثیر آموزش برنامه ریزی عصبی - کلامی، در کاهش اضطراب و افسردگی بیماران قطع عضو شده

مقدمه: نقش توانمندسازی روانی در بازگشت مجدد بیماران قطع عضو شده به زندگی عادی، اگر مهم تر از اقدامات و مراقبت های دارویی و نوتوانی جسمانی نباشد، قطعاً کم اهمیت تر از آن نیست. نتایج حاصل از سایر پژوهش ها و نیز مطالعه اکتشافی محقق، نشان می دهد که بیماران قطع عضو شده به طور جدی در معرض افسردگی و اضطراب قرار دارند. فرضیه اصلی: فرضیه اصلی پژوهش، عبارت است از: "آموزش برنامه ریزی عصبی - کلامی، بر افسردگی و اضطراب بیماران قطع عضو شده، تأثیر دارد". جامعه آماری و نمونه: برای این مطالعه، تعداد 30 نفر از مردانی که طی 10 سال اخیر در مرکز آموزشی درمانی شفا یحیائیان تحت عمل قطع عضو قرار گرفته اند، به طور تصادفی و در قالب دو گروه آزمون و گواه، انتخاب شدند. روش پژوهش و مقیاس مورد استفاده: روش انجام این تحقیق مداخله ای و به صورت کارآزمایی بالینی است. در این پژوهش، پس از سنجش وضعیت افسردگی و اضطراب آزمودنی ها از طریق مقیاس 42 گزینه ای dass، اعضای گروه آزمون در برنامه آموزش برنامه ریزی عصبی کلامی شرکت کرد و هر دو گروه، مجدداً پرسش نامه dass را تکمیل کرده و پاسخ ها از روش تحلیل کوواریانس، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتیجه: نتایج حاصله مبین آن است که بین آموزش برنامه ریزی عصبی - کلامی و افسردگی و اضطراب، ارتباط معنی داری وجود دارد.